بهائیان ایران مانند بهائیان سراسر جهان از همان نخستین سال‌های آشنایی با آموزه‌های حضرت بهاءالله نسبت به بینش ایشان در مورد دستیابی بشر به تمدنی جهانی عشق و تعهد عمیق دارند و همواره می‌کوشند درک روبه‌رشد خود را از این آموزه‌ها در عمل به کارگیرند و قدم به قدم زمینه‌ها و بسترهای مورد نیاز تحقق این اصول را در زندگی شخصی و خانوادگی خود و محیط اطرافشان فراهم کنند. این کتابچه تلاش دارد در سه بخش، درک رو به رشد و اقدامات جامعه‌ی بهائیان ایران را از زمان شکل‌گیری این آیین برای دستیابی به برابری زنان و مردان – یکی از آموزه‌های اصلی حضرت بهاءالله – در یک سیر تاریخی، بازتاب دهد.

«خاطرات یوتاب»راوی داستانی از زندگی یک جوان بهائی ایرانی است با تمام شباهت‌ها و تفاوت‌هایش با دیگر جوانان این سرزمین. نویسنده چالش‌های این جوان برای رسیدن به تفاهم در الگوهای متفاوت زندگی را به تصویر می‌کشد و نمونهای ملموس از همزیستی بین عقیده‌ها و سلیقه‌های مختلف را ارائه می‌دهد. نسخۀ pdf و یا epub این کتاب را می توانید در اینجا مطالعه و یا دانلود کنید.

کتاب «دکتر محمد مصدق و بهائیان» به روایت برخی از اقدامات سازمان‌یافته علمای شیعه علیه بهائیان ایران در سال‌های نخست‌وزیری دکتر محمد مصدق میپردازد. نویسنده با ارائه شرحی خواندنی از دادخواهی نمایندگان بهائیان از دکتر مصدق، پاسخ وی و وقایع پس از آن را روایت میکند. نسخۀ pdf و یا epub این کتاب را می توانید در اینجا مطالعه و یا دانلود کنید.

دیانت بهائی با ارائۀ مفهوم جدیدی از دین بر این نکته تاکید دارد که انسان می‌تواند به کمک علم و دین واقعیت‌های اطراف خود را بهتر درک ‌کند؛ مسیر پیشبرد خود را بیابد و از طریق روند مشورت، عمل و تأمل جامعه‌ای بر اساس یگانگی نوع انسان بنا نهد که نیازهای مادی و معنوی بشر را همزمان برآورده می‌‌‌سازد. کتاب «سربلندی ایران» حاوی دیدگاه آئین بهائی برای جامعه‌سازی، توسعه اقتصادی و اجتماعی و ترویج صلح و برادری به علاقمندان به سربلندی ایران تقدیم می‌شود.

نمونۀ اشعار هفتاد تن از شاعران بهائی

کتاب «حضرت اعلی، مجموعه ای از اشعار شعرای بهائی»، نمونه‌ای از اشعار تعدادی از شاعران بهائی است. در میان اشعار شاعران در این مجموعه می‌توان به تأثیر حضرت باب پی بُرد. بعضی از این شاعران اهل ادب بوده‌اند و برخی آنچنان شناخته شده‌ نیستند. این مجموعه تعدادی از شاعران ایران زمین را می شناساند که به شهادت اشعارشان سهمی به سزا در ادبیات ایران معاصر ایفا کرده‌اند اما کمتر از آنان یاد شده است.

حضرت عبدالبهاء نه تنها همواره تأکید در بندگی خویش به آستان الهی نموده‌اند، بلکه شعرائی که ایشان را تمجید می‌کردند به نوعی با لطف و مزاح تذکر می‌دادند: «ای مونس، شما با وجود آن که به کرّات و مرّات در غیاب و حضور دانستید که عبدالبهاء را نهایت آمال و آرزو عبودیّت خاک آستان مقدّس است و بس و به غیر از این هر ذکری در نزد خویش نیش شمرد و بی‌نهایت محزون و دلریش گردد چگونه باز در این غزل او را عزل نمودید و ذکری دیگر فرمودید؟ البتّه تلافی این جور و ستم بنمائید و در عبودیّت او غزل برانید.» بخاطر این آرزوی قلبی حضرت عبدالبهاء، شعرای بهائی عموماً داد سخن از عبودیّت ایشان به درگاه الهی داده‌اند. کتاب «حضرت عبدالبهاء، مجموعه‌ای از اشعار شعرای بهائی»، نمونه‌ای از اشعار ٩٢ شاعر بهائی در مورد حضرت عبدالبهاء است.