آئین بهائی بیش از 170 سال پیش توسط حضرت بهاءالله بنیان گذاشته شد. پیروان اولیۀ حضرت باب به گوشه و کنارِ ایران سفر کردند و بشارت آئین جدید را به گوش همگان رساندند. حضرت بهاءالله زمانی که در تبعید بودند، پیام‌شان را به پادشاهان و سرانِ عالم صادر نمودند، حضرت عبدالبهاء اصول و مفاهیم این دیانت را برای بهائیانِ شرق و غرب شرح دادند و جوامع نوپایش را با صبوری پروردند و حضرت ولیِ‌امرالله، شکل گیری پایۀ موسسات اداری‌ و انتشار جهانی‌اش را مرحله به مرحله هدایت نمودند. به این ترتیب است که امروز میلیون‌ها نفر از هر نژاد و قوم و زبان، از هر پیشینه و طبقۀ اجتماعی، جامعۀ جهانی بهائی را شکل داده‌اند و این جامعه در بیش از صد هزار نقطۀ دنیا از سرزمین‌های سرد شمالی تا جزایر اقیانوسیه، از کلان‌شهرهای مدرن تا روستاهای کوچک، گسترده شده‌ است.

آن چه بهائیان سراسر عالم را به هم پیوند می‌دهد زبان مشترک، پوششِ مشابه و یا شرایط اجتماعی یکسان نیست، بلکه فهمی مشترک از ماهیتِ انسان، هدف او در این عالم و مسیر رشد و تکامل فردی و جمعی نوع انسان است که برخاسته از آثار بهائی است. اعضای این جامعه در حالی که تنوع و کثرت بی نظیرِ فرهنگی، قومی، نژادی و زبانیِ خود را قدر می‌نهند، در هر محلی که ساکن هستند، با بینشی مشترک برگرفته از تعالیم حضرت بهاءالله، در راه ساختن جهانی بهتر می‌کوشند و در این مسیر با آغوش باز و عشق و محبتی سرشار پذیرای همراهی افراد و گروه‌هایی هستند که صرف نظر از باورها و اعتقادات خود برای ایجاد تغییراتی سازنده و مثبت تلاش می‌کنند.