از آغاز پیدایش آئین بهائی در قرن نوزدهم میلادی تاکنون، تعداد روزافزونی از افراد در آموزه‌های حضرت بهاءالله دیدگاه باورپذیری نسبت به ساختن جهانی بهتر یافته‌اند. عدۀ بسیاری تلاش کرده‌اند تا از آموزه‌های ایشان همچون یگانگی نوع انسان، برابری زن ومرد، رفع تعصبات و هماهنگی علم و دین، فهم عمیق‌تری پیدا کنند و اصول بهائی را در زندگی و کار خود به‌کارگیرند. عده‌ای نیز از این فراتر رفته‌اند و تصمیم گرفته‌اند به جامعۀ بهائی بپیوندند و در تلاش‌های آن مشارکت نمایند تا به طور مستقیم در ساخت تمدنی با شکوه، آن گونه که حضرت بهاءالله توصیف کرده‌اند، سهیم شوند؛ تمدنی که به فرمودۀ حضرت بهاءالله مبنای آن وحدت و یگانگی نوع انسان است و همۀ انسان‌ها از زن و مرد، پیر و جوان، فقیر و ثروتمند، از ملیت‌ها و مذاهب مختلف در ساخت آن نقش دارند.

بهائیان به قشر‌های مختلف اجتماع تعلق دارند، از اقوام و ملل گوناگون در سرزمین‌های مختلف در سراسر دنیا زندگی می‌کنند. هدف مشترک‌ بهائیان در زندگی، خدمت به نوع انسان و مشارکت در تحول اجتماع و نیز تلاش برای پرورش شخصیت درونی و رشد معنوی و فکری خود است.

جامعۀ بهائی می‌کوشد تا چگونگی بکار‌گیریِ اصول دیانت بهائی برای بهبود شرایط زندگی انسان را در عمل بیاموزد. این جامعه تلاش می‌کند بدون احساس برتری و یا ادعای درک انحصاری از حقیقت، برای آیندۀ نوع انسان امید به ارمغان بیاورد؛ تلاش هدفمند را ترویج دهد؛ آغوشش به روی همگان باز باشد و از همکاری و مشارکت افراد از هر پیشینه و قوم و نژاد، با هر طرز فکر و اعتقاد، در فعالیت‌هایش استقبال نماید؛ زحمات همۀ کسانی را که برای ایجاد وحدت و از بین بردن مصیبت‌های عالم انسانی تلاش می‌کنند ارزشمند بداند و مطابق اصول و باورهایش به همکاری و تعامل سازنده با آنان پردازد.